poe poe 2

Blijf op de hoogte en volg Jessie

25 Oktober 2012 | Nederland, Lochem

---

25 Oktober 2012 - 13:26

Peter:

Erg grappig dat vrijwel iedereen denkt dat ik voor jou het verhaal had afgemaakt. Kennelijk was het verschil niet opgevallen. Goed teken, zou ik zeggen. Jouw deel 2 (het mijne was door mijzelf verzonnen mensen !) is vele malen indrukwekkender dan ik had kunnen denken toen je bericht vanmorgen maar voor een deel doorkwam. Ben er (weer) stil van, waar maken wij ons toch eigenlijk druk om in ons malle kikkerlandje ? Kun je niet gewoon de bus nemen naar Kathmandu ? Aftellen is toch ook niet leuk ? Of ben je opeens afhankelijk geworden van iemand ? Wat is dat nou ? Ga door Jes, trots op je.

---

25 Oktober 2012 - 13:42

Sasja:

Jaa, de echte Jessie is er weer ;) Veel ervaringen weer, mooi! Toch wel leuk dat ze nu naar je toekomen voor advies, toch?! Heeft ook zo z'n nadelen natuurlijk, verstoppen achter een rots is weer wat minder. Zie het wel zo voor me, haha. Jammer dat Dasain een beetje tegenviel, leek me juist zo leuk dat je daar een festival als een bewoner mee kon maken ipv als een toerist. Nou ja, je kan niet alles hebben.

Aftellen? Hmmm, ja, niet leuk. Misschien toch nog proberen om wat nieuwe dingen op te pakken? Ging bij Tim uiteindelijk ook goed nadat hij het zelf leuk had gemaakt. Makkelijk lullen natuurlijk vanachter m'n computertje ....
xx

---

25 Oktober 2012 - 13:42

Sasja:

Jaa, de echte Jessie is er weer ;) Veel ervaringen weer, mooi! Toch wel leuk dat ze nu naar je toekomen voor advies, toch?! Heeft ook zo z'n nadelen natuurlijk, verstoppen achter een rots is weer wat minder. Zie het wel zo voor me, haha. Jammer dat Dasain een beetje tegenviel, leek me juist zo leuk dat je daar een festival als een bewoner mee kon maken ipv als een toerist. Nou ja, je kan niet alles hebben.

Aftellen? Hmmm, ja, niet leuk. Misschien toch nog proberen om wat nieuwe dingen op te pakken? Ging bij Tim uiteindelijk ook goed nadat hij het zelf leuk had gemaakt. Makkelijk lullen natuurlijk vanachter m'n computertje ....
xx

---

25 Oktober 2012 - 13:45

Noa:

Lieve mam,

Zo, ook weer veel meegemaakt!! indrukwekkend hoor!! Haha, ja papa vertelde dat je je achter een rots moest verstoppen als je even rust wilde;p Lopen ze dan echt de hele tijd achter je aan?? Zijn trots op je!!! ga zo door mam! je doet het geweldig!!
xxx Noa

---

25 Oktober 2012 - 15:50

Benita:

Mijn hemel, wat een verhalen. Niet voor te stellen voor ons in het gemakkelijke Nederland. Jij bent daar, maar het straalt naar ons uit. Door jou worden weer met beide benen op de grond gezet.
Houd vol!

---

25 Oktober 2012 - 18:07

Agnes:

Het is weer een geweldig verhaal Jessie. Maar hoe zat dat met die twee snoepjes die later je redding werden......soort van clifhanger....
We wachten in spanning af. Groetjes!

---

25 Oktober 2012 - 18:48

Die Gekke Oudste Zoon Van Jou:

Lieve moeders,

Verhaal zit weer bomvol ervaringen en gebeurtenissen! De ene nog grappiger dan de andere haha, verstoppen achter een rots. Hebben ons hier kapot gelachen toen pap het had vertel. Maar blijf er van genieten, voordat je het weet zit je weer met ons opgeschept en verlang je weer terug!
xx Tim

p.s. Waarom ga jij eigenlijk niet naar Chitwan National Park, misschien is dat wel heel leuk en in ieder geval anders! En ik kan me herinneren dat olifanten je "lievelingsdieren" zijn?

---

25 Oktober 2012 - 20:31

Marjon:

Hé Jessie, echt geweldig om die verhalen van jou te lezen, ik heb met je te doen maar moet ook om je lachen hoor, ik zie je al helemaal verstoppertje spelen!!Wel jammer dat je niet zoveel kan doen als dat je gehoopt had, maar geniet er ook nog maar van want voor je het weet heb je weer gezeur aan je hoofd "mam, waar ligt dit, waar ligt dat"..... Misschien moet je de tip van Tim oppakken en naar dat mooie National Park gaan.Succes met je komende dagen en het is echt leuk om te lezen wat je daar allemaal meemaakt.
Dikke kus Marjon

---

25 Oktober 2012 - 21:14

Mieke:

Hallo daar,
Klinkt als Bridget Jones in Nepal, je schrijft super leuk joh, kunt zo een boek uitgeven. Super super veel indrukken daar, gewoon niet goed te bevatten.
Hier is het maar een redelijk saaie boel. Alhoewel, vandaag is onze burgemeester opgestapt vanwege een bonnetjes affaire. Daar zouden ze waarschijnlijk in Nepal helemaal geen probleem van maken, een paar declaraties meer of minder door de burg. Verder vallen hier de bladeren hard, mooie kleuren in de bomen in heeele mooie luchten, dat wel. Het ruikt ook echt naar herfst.
Fijn dat je moeder weer thuis is! Liefs en groetjes,
Mieke


---

25 Oktober 2012 - 21:14

Mieke:

Hallo daar,
Klinkt als Bridget Jones in Nepal, je schrijft super leuk joh, kunt zo een boek uitgeven. Super super veel indrukken daar, gewoon niet goed te bevatten.
Hier is het maar een redelijk saaie boel. Alhoewel, vandaag is onze burgemeester opgestapt vanwege een bonnetjes affaire. Daar zouden ze waarschijnlijk in Nepal helemaal geen probleem van maken, een paar declaraties meer of minder door de burg. Verder vallen hier de bladeren hard, mooie kleuren in de bomen in heeele mooie luchten, dat wel. Het ruikt ook echt naar herfst.
Fijn dat je moeder weer thuis is! Liefs en groetjes,
Mieke


---

25 Oktober 2012 - 21:15

Mieke:

Oeps, 2x geplaatst, zo'n leuk stukje was het nu ook weer niet. Stomme slome computer, dat hebben we wel gemeen Jes, ook al zit ik in Arnhem

---

25 Oktober 2012 - 21:19

Noor:

He jes, wat een verhalen weer. Had je rotsverhaal vergehoord isaook wat! Die apen eens per maand. Brr, wel super om die kleuren en vlinder en beestjes te zien! We leven met mee jes. Probeer nog iets te ondernemen om het aftellen makkelijk te laten lopen.. xx

---

26 Oktober 2012 - 18:15

Stephanie:

Tjonge Peter, we hebben erg gelachen om jouw invulling. Jullie kunnen samen wel een boek gaan schrijven zeg. Helemaal eens met Mieke. Een soort mot met achterlicht hahaha (wat is het hier toch saai). En Jessie, fijn dat het met je buik goed gaat...echt bijzonder hoe je het ons vertelt en ons een indruk geeft...heb respect voor je. Ben blij dat ik hier zit ;-) En... inderdaad waar blijft die cliffhanger nou...? Heel benieuwd naar de rest van je reis! xx

---

26 Oktober 2012 - 18:37

Marko:

Hi Jes, eindelijk ook een reaktie uit Wenen. Indrukwekkende verhalen inderdaad met de ene cultuurshock na de andere of eigenlijk een onafgebroken reeks van ongelofelijke gebeurtenissen (vanuit een Westers perspectief). Mooi dat je dit doet. Mocht je nog niet weten wat je de laatste dagen gaat doen, Patan en Bhaktapur zijn 2 aanraders, schitterende plaatsjes net buiten Kathmandu. Destijds op een mountainbike gedaan vanuit Kathmandu, geen idee of dit nog steeds kan mijn reis is al weer 10 jaar geleden. Neushoorns spotten op de rug van een olifant in Chitwan Park is ook prima en op zich uniek natuurlijk maar heeft niet zo'n blijvende indruk op mij achtergelaten uiteindelijk. Groeten .. Marko

---

27 Oktober 2012 - 11:38

Deborah:

lieve jessie...inderdaad poe poe....kind wat maak je allemaal mee en zoals peter schrijft waar maken wij ons allemaal druk om hier!!!! ik geloof als je dit allemaal meemaakt( en dat zou iedereen eens moeten doen naar zo.n arm land) zou er meer tolerantie zijn voor onze medemensen...maar ja er zal altijd honger en armoe zijn. de werelden zijn zo verschillend.was dat nu allemaal maar gelijk.
kind wat is iedereen trots op je en voel het als een steun in je rug. het ga je verder goed voor de rest van de tijd dat je daar nog bent en ooit wil ik alles van je horen. veel lieve groeten van ons.

---

28 Oktober 2012 - 15:19

Tanja:

Lieve Jessie,

Wat ben je toch in een hele andere wereld beland; ik kan me voorstellen dat je handen soms jeuken als je ziet hoe traag alles gaat. Dat levert frustratie momenten op. Ook al zijn niet al je plannen gerealiseerd en heb je het 1 en ander bij moeten stellen, denk ik wel dat je, als je terug bent, weer nog beter weet wat belangrijk is in het leven! Ik vind het erg leuk je verhalen te lezen!
Ik ben vorige week, en morgen ga ik weer, in huize van Waveren geweest en het gaat hartstikke goed!
Volgens mij ben je over de helft! Dus....zie ik je snel weer!!! Gaan we lekkah een bakkie thee doen!!!
Ik ben druk bij de Deventer Radio, inmiddels "zwem"ik zonder haak van de badmeester, oftewel heb ik inmiddels 2 keer het Actuele Nieuws in m'n eentje gedaan, en vorige week vrijdagavond 3 uur radio gemaakt ivm acties van Pink Ribbon waar de radio ook aan mee heeft gedaan. Ik vind het steeds leuker worden. Nu die zenuwen nog weg, dan ben ik blij!!
Ik wens je nog een hele intense tijd! En als je eenmaal terug bent gaan we met z'n allen aan je lippen hangen!
Hele dikke kuzzzzzzz!

Hieronder heb ik een waar gebeurd verhaal van Facebook gehaald: een voorbeeld hoe wij hier, in het Westen, rennen,racen en graag GELUK kopen. Door wat je schrijft krijgen we de boodschap ook mee: Vergeet de hele kleine dingen niet!!!!!



i"A man sat at a metro station in Washington DC and started to play the violin; it was a cold January morning. He played six Bach pieces for about 45 minutes. During that time, since it was rush hour, it was calculated that 1,100 people went through the station, most of them on their way to work.

Three minutes went by, and a middle aged man noticed there was musician playing. He slowed his pace, and stopped for a few seconds, and then hurried up to meet his schedule.

A minute later, the violinist received his first dollar tip: a woman threw the money in the till and without stopping, and continued to walk.


A few minutes later, someone leaned against the wall to listen to him, but the man looked at his watch and started to walk again. Clearly he was late for work.

The one who paid the most attention was a 3 year old boy. His mother tagged him along, hurried, but the kid stopped to look at the violinist. Finally, the mother pushed hard, and the child continued to walk, turning his head all the time. This action was repeated by several other children. All the parents, without exception, forced them to move on.

In the 45 minutes the musician played, only 6 people stopped and stayed for a while. About 20 gave him money, but continued to walk their normal pace. He collected $32. When he finished playing and silence took over, no one noticed it. No one applauded, nor was there any recognition.

No one knew this, but the violinist was Joshua Bell, one of the most talented musicians in the world. He had just played one of the most intricate pieces ever written, on a violin worth $3.5 million dollars.

Two days before his playing in the subway, Joshua Bell sold out at a theater in Boston where the seats averaged $100.

This is a real story. Joshua Bell playing incognito in the metro station was organized by the Washington Post as part of a social experiment about perception, taste, and priorities of people. The outlines were: in a commonplace environment at an inappropriate hour: Do we perceive beauty? Do we stop to appreciate it? Do we recognize the talent in an unexpected context?

One of the possible conclusions from this experience could be:

If we do not have a moment to stop and listen to one of the best musicians in the world playing the best music ever written, how many other things are we missing?"